Inleiding:

Wat is nou het verschil tussen kruidengeneeskunde en de reguliere geneeskunde?

In deze blog zien we dat de reguliere geneeskunde en de kruidengeneeskunde op bepaalde vlak erg veel op elkaar lijkt, ze werken namelijk beiden met het contra-principe. 

De reguliere visie

Het lichaam bestaat uit cellen. Veel cellen die aan elkaar grenzen of verbonden zijn vormen samen een systeem. Deze nemen gespecialiseerde functies aan. Een dergelijk verband van cellen wordt weefsel genoemd. Er wordt onderscheidt gemaakt in epithweefsel, bindweefsel, spierweefsel en zenuwweefsel.

Epithweefsel (dekweefsel) heeft een bedekkende functie voor de meeste organen en lichaamsholten. Het bekleedt de bloedvaten, ademhalingswegen, darmwand en vorm ook de buitenste huidlaag. Epitheel zelf bevat geen bloedvaten.

Het lichaam krijgt zijn structuur door bindweefsel. Behalve dat bindweefsel het gespecialiseerde botweefsel vorm, ondersteunt het ook alle lichaamsorganen.

Spierweefsel. Verschillende soorten spierweefsel vormen onder andere spieren en het hart.

Zenuwweefsel is het celweefsel van het zenuwgestel en de hersenen.

Verschillende organen en structuren van organen werken samen in gespecialiseerde systemen. Het hart en bloedvaten bijvoorbeeld maken onderdeel uit van het vaatstelsel, de maag, het darmkanaal, de pancreas (alvleesklier) en de lever vormen samen het spijsverteringsstelsel, de nieren en gal zorgen voor afvoer van urine. De hypofyse, schildklier, bijnieren en gonaden (geslachtsklieren) maken onderdeel uit van het endocriene systeem.

Wat verandert de biochemische werking van weefselcellen?

• Ziekte als gevolg van infectie
• Ontstekingen
• Degeneratie (Veranderingen in cellen en weefselstructuren waardoor hun normale functie wordt aangetast)
• Auto-immuunziekte (ziekte als gevolg van de productie van antistoffen tegen bepaalde delen in het lichaam, bijvoorbeeld de ziekte van Crohn)
• Trauma

Op het moment dat een proces een langere tijd duurt, zien we in het weefsel een pathologische (door ziekte veroorzaakte) verandering optreden, die vaak van blijvende aard is. Daarom is het belangrijk om snel in actie te komen bij ontstekingen of candida infecties. Op het moment dat je het niet behandeld en het maanden/jaren uitstelt, kan dit permanente schade veroorzaken.

Het geneeskundig model dat de reguliere geneeskunde inzet is gebaseerd op het biomedisch model. Dit model ziet het lichaam als een veelheid van cellen die functioneren als kleine chemische fabrieken, die systemen of netwerken vormen. Zolang de fabriekjes goed blijven functioneren, werkt het groter geheel ook goed. Maar als je ze laat afweten, raakt het systeem geblokkeerd.

Over het algemeen ziet de geneeskunde het lichaam als een systeem die bestaat uit onderdelen die soms kunnen afwijken van de norm. De reguliere, orthodoxe geneeskunde werkt hoofdzakelijk op de bestrijding van symptomen. Als je depressief bent, krijg je antidepressivum, als je een infectie hebt, krijg je een antibioticum en als je pijn hebt krijgt je een pijnstiller. Dit noemt men het contra-principe (tegengesteld werken) . De kruidengeneeskunde heeft ongeveer dezelfde visie. Alleen bestaat de medicatie dan ook natuurlijke kruiden en planten.

De visie van kruidengeneeskunde

De kruidengeneeskunde heeft een andere visie van de reguliere geneeskunde. Dit betekent absoluut niet dat de reguliere geneeskunde het onjuist heeft. Het lichaam bestaat uit weefsel dat organen en orgaanstelsel vormt. Pathologische veranderingen gaan gepaard met signalen en symptomen. Tot zover is de visie soortgelijk. De visie van kruidengeneeskunde stelt echter dat het lichaam niet alleen een mechanisme is dat voedsel en water nodig heeft om te functioneren. Er is een veel subtielere kracht die haar invloed doet gelden: Vis Medicatrix Naturae.

Dit is gefundeerd op de genezende kracht van de natuur. Wanneer de genezingskracht van de mens in disbalans raakt, kan een persoon mentaal en fysiek ook uit balans raken. Dit leert ons dat het geheel bestaat uit verstand, lichaam en geest. Vis Medicatrix Naturae is het regulerende principe, het snoer dat die onderdelen met elkaar verbindt.

Ook in de kruidengeneeskunde spelen symptomen een erg grote rol. Echter is het grote verschil dat in de kruidengeneeskunde er wordt gekeken naar het geheel. De complete onbalans in het lichaam dient te worden opgeheven. Dat is de reden dat in de kruidengeneeskunde vooral gebruik wordt gemaakt van planten en kruiden en niet van functionele medicijnen.

Dit is een belangrijk punt. Fytotherapeuten (kruidkundigen) worden door de reguliere geneeskunde vaak beschuldigd dat de geneesmiddelen waarmee zij te werken gaan niet in gestandaardiseerde hoeveelheden beschikbaar zijn, omdat het gehalte aan geneeskrachtige stoffen varieert. Deze is namelijk afhankelijk van vele variabelen. Het mooie is dat kruidkundigen met veilige stoffen werken. De reguliere geneeskunde kent veelal ook doseringen, omdat zij met zeer sterke stoffen werken. Denk aan opiaten waarbij een dodelijke overdosis kan optreden.

In de Westerse geneeskunde probeert de geneesheer de juiste dosis te verschaffen aan zijn of haar patiënt. Wat je vaak ziet is dat er neveneffecten te zien zijn (bijwerkingen). In Nederland bijvoorbeeld is het zo dat ruim 60% van alle behandelingen met geneesmiddelen niet wordt afgemaakt. Meestal zijn de redenen hiervoor dat de bijwerkingen te heftig zijn. Daarnaast bestaat 10% van de ziekenhuisbehandelingen uit het verhelpen van de neveneffecten die zijn ontstaan door medicijngebruik of een ingreep.

In de kruidengeneeskunde kent men geen standaarddosering voor ieder geneesmiddel apart, maar wel kan men een specifieke dosis van een deel van het gebruikte kruid geven, of van het kruid als geheel. Er is dus wel altijd een rode draad.

Het tijdstip waarin een kruid wordt geplukt is cruciaal. Op elk dagdeel kent de plant andere inhoudsstoffen. In een latere blog zal dit verder worden toegelicht. Dan weet je precies wanneer je een plant/kruid moet plukken, voor verschillende doeleinden.